لغت‌نامه دهخدا

آرمان سرای . سرای حسرت . این جهان . ایرمان سرای .

اَرَث . گوسپند خال خال . گوسفند منقط. گوسفند که خالهای سیاه و سپید دارد.

آذریون . آذرگون .

کنایه از دنیاست . آرمان سرای .

اَرَش:
شاعر که دید به قدِ کاونجک
بیهوده گوی و نحسک و بوالکنجک
از ...ن خر فروتر و پنج آرش
می برجهد سبکتر اَز منجک .

منجیک .

نام سازی است .

آرنج . آرنگ. آرن . وارن . رونکک . مرفق. آرَت .

نام پرنده ای . (برهان ). و رجوع به آرت شود.

مخفف آوردن ، چون تانستن مخفف توانستن . این مصدر غیرمستعمل لکن مشتقات از آن معمول است:
درنگ آرا سپهر چرخ وارا
کیاخن تَرْت باید کرد کارا.

رودکی .

آرزو بردن .

منسوب به آرش پهلوان .
-تیر آرشی ; تیری سخت دورپرتاب:
بزیر پی آن که هست آتشی
که سامیش گرز است و تیر آرشی .

فردوسی .

نام خرّه ای از ملایر دارای 49 قریه .

مخفف آراد. نام روز بیست وپنجم از هر ماه شمسی .

جنس آرد، خمیر، نان : آردوبار فلان نانوائی ; جنس نان ِ آن .

جای آرزو:
در آن آرزوگاه فرخاردیس
نکردآرزو با معامل مکیس .

نظامی .

سزاوارتر. شایسته تر. اَلْیَق. اجدر. احری . اولی .

آرمیدن .

آرد جو به آب آمیخته که بچارپا دهند.

اَردوج . درخت ابهل .

مشتاق. شایق:
فریدون نهاده دو دیده براه
سپاه و کلاه آرزومند شاه .

فردوسی .

آروغ .