لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'س' شروع می شوند

همه

بدبخت و نامراد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ).

کنایه از زن بدکاره ، قحبه و فاحشه . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).

سیاه کردن . به رنگ تیره درآوردن .

نوشتن . با نوشتن کاغذ را سیاه کردن . سیاه ساختن چیزی:
برادران منا زین سپس سیه مکنید
به مدح خواجه ختلان به جشنها خامه .

منجیک .

سیاه بودن:
صحبت ابلهان چو دیگ تهی است
از درون خالی از برون سیهی است .

سنایی .

ماده ای که از نیشکر تهیه شود و از نظر شیمایی شبیه چغندر است ، قند نیشکر.

ملیح . با نمک . نمک ناب و خالص:
ساده زنخدان بدم و ساده کار
ساده نمک بودم و ساده شکر.

سوزنی .

مؤنث سابح ؛ 1 ـ شناور، شناکننده ، 2 ـ کشتی ، 3 ـ ستاره ؛ ج . سابحات ، سوابح .

بی ریش و امرد.

پیش ـ گفته ، مذکور.

کسی که مبتلی به سادیسم است .

= ساکسفن : یکی از سازهای بادی که آن را از مس سازند و تیغه فلزی نازکی دارد که تولید صدا کند.

مؤنث سابق . 1 ـ سبقت گیرنده . 2 ـ پیشینه ، اعمالی که در گذشته انجام شده .

خرابکاری عمده در کارخانه ، معادن ، قطار آهن و غیره ؛ تخریب پل ها، جاده ها و غیره .

1 ـ مسکن گزیدن . 2 ـ آرام شدن ، آرامش یافتن .

1 ـ پشتیبانی ، حمایت . 2 ـ نوعی جوراب محکم و بلند.

والی ، حاکم .

= ساز و بازنده : بندباز، ریسمان باز.

بساط میگساری گستردن .

ساز بادی زبانه دار کوچکی به شکل مستطیل که به وسیله دم و بازدم نواخته می شود.

نوعی پارچه نخی مانند اطلس .