لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'آ' شروع می شوند

همه

1 ـ شراب . 2 ـ عرق .

کنایه از: خون ، خونابه (طبق طب قدیم ، جگر مرکز خون است ).

اشک ، سرشک .

شیشه ، آبگینه ، بلور.

کنایه از: به زندان افتادن .

1 ـ آبخوری . 2 ـ آبگیر. 3 ـ چشمه ، جویبار.

1 ـ آب پاشیده ، مشروب . 2 ـ تیز، تیز کرده (صفت برای شمشیر یا خنجر).

تاولی کوچک در پوست حداکثر به بزرگی ته سنجاق و حاوی مایعی روشن . (فره ).

معالجه بعضی بیماری ها با نوشیدن آب یا با نرمش های مخصوص در داخل آب .

سرخرگ بزرگی که به بطن چپ قلب متصل است و خون تصفیه شده را به تمام بدن می رساند، بزرگ سرخرگ . (فره )

1 ـ شراب نوشاندن . 2 ـ زهرآب دادن .

نوعی بیماری چشم که بر اثر پیری یا بیماری آب از چشم روان می گردد.

1 ـ داخل کردن آب در ظرفی . 2 ـ ادرار کردن ، پیشاب ریختن .

مایعی که خاصیت اکسید کنندگی قوی دارد و برای رنگ بری و ضدعفونی کردن به کار می رود، پراکسید هیدروژن .

بی آبرو، آبرو رفته .

هر داروی مایعی که ا ز طریق تنقیه به بیمار منتقل کنند.

میوه ای که درون آن گندیده شده باشد.

از دست دادن شکوه و هیبت .

غذای آبکی ، رقیق و کمرنگ ، کم مایه و بی مزه .

نام محلی کنار راه همدان به کرمانشاه ، میان روان و گندچین . و رجوع به گردنه آب باریک شود.

نام کوهی در کرمان متصل بجبال بارز.