لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'ث' شروع می شوند

جمع ثَطّ.

مولف قاموس الاعلام گوید ثعالبه قبیله ای از عرب باشند که در مغرب الجزائر ساکن بودند از اولاد ثعلب بن بکربن صفیره . مسکن این قبیله کوههای وانشریش بود و رئیس قبیله بنی توجین محمدبن عبدالقوی با آنان جنگی درپیوسته و ایشان را مغلوب و از موطنشان اخراج کرد و...

گندا شدن . گندیدن : ثعطِ لحم ; بوی گرفتن گوشت . ثعطِ ماء; گندیدن آب .

ثعط جلد; بوی گرفتن و پاره پاره شدن پوست .

ثعط شفه ; برآماسیدن لب و کفته گردیدن .

موضعی است یا آبی بدیار بنی سعد. صاحب مراصدالاطلاع گوید: آبی است از بنی سعد در وادی الستارین وگویند بکسر میم نام شهری است و هم گویند نام قریه ای است در وشم یمامه . و با کسر ثاء هم روایت شده است .

ج ِ ثَرغ .

ثَطط. کوسه گردیدن .

گران شکم شدن .

ریخ زدن . (منتهی الارب ).

مولف قاموس الاعلام گوید ثعالبه قبیله ای از عرب باشند که در مغرب الجزائر ساکن بودند از اولاد ثعلب بن بکربن صفیره . مسکن این قبیله کوههای وانشریش بود و رئیس قبیله بنی توجین محمدبن عبدالقوی با آنان جنگی درپیوسته و ایشان را مغلوب و از موطنشان اخراج کرد و ثعالبه به مغرب اقصی شدند و مدت زمانی در تحت اداره رئیس خود در زیر حمایت امراء بنی عمرین بزیستند سپس در قرن هشتم هجری ابوحمویغمراسون با این طایفه جنگهای بسیار کرد و تمام این قبیله را محو و نابود ساخت .

نام دهی است از بنی دوس .معجم البلدان . (مراصد الاطلاع ). و رجوع به ثردق شود.

زکام . سرماخوردگی . چاییدگی . چایمان .

منسوب به ثعلب . آن که اشتغال به عمل پوست روباه دارد. (سمعانی ).

دندان افزونی پس دندانها یا کج و راست برآمدگی دندان .

دندان زائد و پستان افزونی از ستور. ج ، ثعول .

گِل تر یا رقیق آبناک . ثرمطة.

زن بسیارمال . مقابل اثری ، مرد بسیارمال .

مزکوم . زکام زده . سرماخورده . چایمان کرده . چاییده .

="line-height: 25px;"> متاسفانه نتیجه ای برای جستجوی ثعالة در لغتنامه دهخدا یافته نشد.

برای جستجوی بهتر:
- در نوشتن املای کلمه خود بیشتر دقت کنید.
- در نوار جستجو بجای حروفی که نمیدانید از خط فاصله (-) استفاده کنید. مانند:( س-ر، یا سر-س-ان)
- در نوار جستجو می توانید ستاره (*) را برای تعداد نا معلومی از حروف بکار برید مانند: نمایشگ*، یا *وستان.

تانیث اَثعل .

زن دندان زائد یا دندان کج و راست . ج ، ثعل . لثه ثعلاء; لثه ای که دندانهایش بریکدیگر برآمده باشد.

ج ِ ثطّ، و اَثط.

ج ِ ثعلب . ثعالب .

روباه ماده یا عام است . روبه . گته سک . و در اختیارات بدیعی آمده است : بپارسی روباه گویند چون به آب بپزند و بر مفاصل طلا کنند بغایت نافع بود خاصه همچنان زنده بپزند و زمانی نیک در آن آب نشینند اما بعد از تنقیه این عمل کنند و پیه وی درد مفاصل را سودمند بود و درد گوش ببرد چون در گوش چکانند و اگر به آن ادمان نمایند کری زایل کند و درد گوش ببرد و شش وی خشک کرده و سحق نموده بیاشامند نافع بود جهت ربو و سرفه و پیه وی چون در دهان گیرند درد دندان زایل کند و درد چشم را نافع بود و شریف گوید پیه وی چون با پوست تخم مرغ سوخته بیامیزند و بر داءالثعلب نهند نافع بود و مجرب است و زهره وی با کرفس و اشق بگدازند مساوی و سعوط کنند در بینی کسی که ابتداء جذام بود در هر روز یکبار بغایت نافع بود و چون آدمی دندان وی در دست گیرد ایمن باشد از بانک کردن سگ و پیه وی با زیت انفاق کهن بگدازند و بر نقرس و مفاصل طلا کنند نافع بود پوست وی بغایت گرم بود از همه پوستها مسخن تر بود و مرطوب مزاج را شاید پوشیدن و محرورمزاج را نشاید. و کسی را که سرما بروی غالب باشد شاید و هرچند که موی بر وی زیاده بود سخونت وی بیشتر بود و آن لباس زنان بلغمی مزاج و پیران باشد و در خواص ابن زهر آمده است که پیه وی چون طلا کنند بر تازیانه که چوبی در اندرون او بود در هر خانه که بنهند مجموع کیکها بر آن جمع شوند و این مولف گوید اگر بادام تلخ بکوبند و بر گوشت افشانند چون روباه بخورد بیهوش شود . و در تحفه حکیم مومن آمده است : به فارسی روباه گویند و آن حیوان معروفی است پوست او در گرمی قریب به سمور جهت مبرودین و مرطوبین و نطول طبیخ زنده او و مذبوح او در درد مفاصل سودمند و طبیخ زنده قویتر خصوصاً که در روغن زیتون جوشانیده باشند جهت تعقد و صلابت مفاصل نافع و باعث سرعت راه رفتن اطفال و رفعاعیاء و آشامیدن یک مثقال از شش او که خشک کرده باشند با آب عسل جهت ربو و سرفه و طلاء آن با پوست سوخته تخم مرغ جهت داءالثعلب مجرّب و پیه او جهت درد گوش و با روغن زیتون و امثال آن جهت نقرس و دردهای بارد و سعوط زهره او باهم وزن آن آب کرفس در هر ده روز یکبار جهت ابتداء جذام و زیاده نشدن آن بغایت موثر وگوشت او جهت مبرودین و تحریک باه و صاحبان استسقا مفید و خاکستر پوست او جهت سوختگی آتش و بواسیر و قروح حاره و تدهین دست و پا به پیه او مانع مضرت سرما ونگاه داشتن دندان او را جهة منع فریاد کردن سگ مجرب دانسته اند و مالیدن پیه او بر چوبی و نصب کردن آن در موضعی از خانه سبب اجتماع کیک بر آن چوب - انتهی .
-امثال :
هو اروغ من ثعلب ; پویاتر از روباه .

موی روباه . ج ، ثعالب و ثعالی .

جای بیرون آمدن آب از حوض .

جای بیرون آمدن آب باران از موضع خشک کردن خرما.

بیخ نهال خرما.

سر نیزه که در کعب سنان باشد. زبانه نیزه که در سنان باشد.

نباتی است طبی . و بهترین نوع آن در دشت ایجرود زنجان است .
-داءالثعلب ; بیماری است که تمامی یا بعض از پشم یا موی حیوان را بریزاند و چون این مرض بیشتر روباهان دارند بیماری آن نیز بنام بیماری ثعلب مشهور است .

جانوری است .