ابراهیم بن عبدالعزیز
ابوعوانه . از محدثین موصل در قرن سوم هجری . از پدر خود عبدالعزیزبن حیان روایت کرده است .
ابراهیم بن شرکب
پسر مسلم . در اواسط قرن سوم هجری بر نواحی مرو و نیشابور مسلط شد و دعوی استقلال کرد. او پسر ارشد مسلم است و به ابتدای امر در خدمت یعقوب بن لیث صفاری بوده ، سپس احمد خجستانی بدو حسد برده و به حیله و تدبیر او، یعقوب ، ابراهیم را نفی کرد.
ابراهیم بن عیسی
از مردم اصفهان . او از زُهّاد قرن سوم هجری بوده و با معروف کرخی آمیزش داشته و در سال 247 ه' .ق . وفات کرده است .
ابراهیم بن بنان
طبیب خاص معتصم باللّه عباسی ، برادر سلمویةبن بنان . هر دو برادر عیسوی بودند و خلیفه به آنان اعتماد بسیار داشت ، چنانکه خزینه بیت المال را بابراهیم سپرد.
ابراهیم بن سعد زهری
مکنی به ابواسحاق. از مشاهیر علماء و محدثین . وفات او به سال 180 ه' .ق . است .
ابراهیم بن شعیب
یکی از هفت محدث است که از سحنون روایت کرده اند. در اواسط قرن سوم هجری در البیره یکی از شهرهای اندلس ظهور کرد. شش تن دیگر راویان سحنون : احمدبن سلیمان بن ابی الربیع. سلیمان بن نصر. ابراهیم بن خالد. ابراهیم بن خلاد. عمربن موسی الکنانی . سعیدبن نمر غافی .
ابراهیم بن عبداللّه بن حرث
از رجال حدیث و از نسل حرث بن معمر صحابی است . او در زمان حضرت پیغمبر به حبشه هجرت کرد. ابراهیم را علمای رجال موثق شمرده اند.
ابراهیم بن سعد علوی
از نسل حضرت حسن بن علی علیهماالسلام ، مکنی به ابواسحاق. از مشایخ بغدادو او پیر ابوالحارس اولاسی است . از بغداد به شام رحلت کرده بدانجا اقامت گزید و کراماتی بدو نسبت کنند.
ابراهیم بن شعیب مدنی
یکی از رجال حدیث است . ابن وهب از او روایت کرده و ابن معین او را بضعف روایت منسوب میکند.
ابراهیم بن جعمان
از فقهای شافعی در قرن یازدهم هجری . به بسیاری از علوم زمان خود واقف بوده و شعر عربی نیکو میسروده . کتابی در عروض بنام آیةالحائر من احرف الدوائر منظوم ساخته است .
ابراهیم بن سعید
ابواسحاق رفاعی . نحوی و ادیب . از کودکی کور بودو در جامع واسط بدرس عبدالغفار حصبی حاضر میشد. از واسط به بغداد رفت و نزد سیرافی نحوی معروف ، بتکمیل نحو پرداخت آنگاه بواسط برگشت و بتدریس مشغول شد و چندی بزبید بود. شهرت داشت که شیعی مذهب است و بدان جهت آزار بسیار میدید. او در سال 411 ه' .ق . درگذشت .
ابراهیم بن شماس
یکی از مشایخ و پیروان طریقت صوفیه در قرن چهارم هجری . اصلاً از مردم سمرقند بوده ، سپس به بغداد مسافرت کرد و چندی آنجا بسر برده و بسمرقند بازگشت و از او سخنانی در حِکَم و اخلاق نقل کرده اند.