لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'ع' شروع می شوند

همه

1 ـ کسی که علک می جَوَد. 2 ـ کنایه از: بیهوده گو.

روانه شدن ، حرکت کردن .

جِ عادل ؛ کسانی که برای شهادت دادن شایسته باشند.

خلق و خوی .

1 ـ اطراف خانه . 2 ـ محله .

کنایه از: تسلیم شدن ، شکست خوردن .

ج . عزیمه . 1 ـ اراده ثابت و محکم . 2 ـ افسون ها و دعاهایی که بر بیماران برای شفا یافتن می خوانند.

1 ـ زانوبند شتر، پای بند. 2 ـ مانع و گره در کار.

آهسته به راه رفتن . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). مرادف عنان بازکشیدن است یعنی آهسته رفتن .(از آنندراج ).

اختیار اسب را دادن که هر چون خواهد برود: او عنان سبک ، و رکاب گران کرده و در میدان بیخودی جولان کردن ساخت . (سندبادنامه ص 284).

در کارها تانی و تامل کردن . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء). مرادف عنان بازکشیدن اسب یعنی کار را به تامل کردن . (از آنندراج ).

1 ـ شمرده شده . 2 ـ بسیار، فراوان .

ملقب به ملک الموت فرشته مرگ و یکی از چهار ملک مقرب نزد مسلمانان . ؛~ را جواب کردن کنایه از: بیمار بدحالی که رو به بهبودی رفته باشد.

دوباره نیرو گرفتن .

1 ـ کند کردن حرکت .2 ـ درنگ کردن ، تأمل کردن .

1 ـ شاخه درخت . 2 ـ خس و خاشاک .

خوراک چهار ـ پایان .

بر ـ حسب ماعده .

1 ـ پلیدی ، غایط . 2 ـ جایی که در آن کثافات دفع گردد. 3 ـ خرابه ، ویرانه . ج . عذرات .

گرفته شده از عربی به معنای 1 ـ پناه بر خدا، توکل به خدا. 2 ـ هرچه باداباد.

تند، سریع .

ره آورد (طعام و جز آن ).