لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'ب' شروع می شوند

همه

1 ـ دمنده . 2 ـ طلوع کننده . 3 ـ پیدا شونده .

1 ـ بالا کشیدن چیزی . 2 ـ پیشرفت کردن ، بلند مرتبه ساختن . 3 ـ چین دار کردن .

کسی که دنبال جنس ارزان و معامله های مناسب و پرسود می گردد.

به دل خطور کردن .

اسب تندرو.

نعت مفعولی از برکشیدن . بلند برشده:
درختی است این برکشیده بلند
که بارش همه زهر و برگش گزند.

فردوسی .

کنایه از: ارزان خریدن .

اصلاح ، درست کرداری .

برادری که با برادر دیگر یا خواهر خویش از یک پدر و مادر نباشند.

برزیگر و زارع . (آنندراج ) (انجمن آرا). برزگر. برزیگر و زراعت کننده . (برهان ):
برزکاران جهانند همه روز و همه شب
بجز از معصیت و جور ندروند و نکارند.

ناصرخسرو.

دست کم ، حداقل .

کنایه از: آدم ابلهی که برای تظاهر به فهمیدن کلام سرش را تکان می دهد.

1 ـ پیوند زدن . 2 ـ تریاک کشیدن .

مردی که او را به اخوت برگزیده باشند.

نوعی پارچه ضخیم و خشن که برای ساختن چادر و روکش و مانند آن ها به کار می رود.

طلبکار.

کلاً، به تمامی .

شاغِل . ج . برزندگان .

نامبردار، مشهور.

آن است که شاعر یا نویسنده در ابتدای شعر یا نوشته خود، عباراتی را بیآورد که خواننده از همان آغاز دریابد که با چه نوعی از نوشته یا شعری سر و کار دارد.