نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 1015 ] 424 و فرمود ( ع ) : دوستان خدا كسانى‏اند كه به باطن دنيا نگريستند ، در حالى كه ، ديگران به ظاهر آن مى‏نگرند . آنان به كار آخرت پرداختند ، در حالى كه ، ديگران به كار دنيا پردازند . از دنياى خود دور كردند ، آنچه را كه مى‏ترسيدند ، سبب هلاكتشان شود و ترك كردند ، آنچه را كه مى‏دانند كه سرانجام تركشان خواهد كرد . بهره‏مند شدن فراوان ديگران را از دنيا ، بيمقدار شمردند و به دست آوردنش را با از دست دادن آن يكى دانستند . با آنچه مردم ديگر دوست هستند ، دشمن‏اند و با آنچه مردم ديگر دشمن‏اند ، دوست هستند . قرآن به آنان دانسته شد و خود داناى آن هستند . كتاب خدا به ايشان بر پاست و آنان به كتاب خدا بر پايند . بيش از آنكه بدان اميد بسته‏اند ، نمى‏بينند و از چيزى ، جز آنچه بايد از آن بترسند ، نمى‏ترسند .