نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
401 امام ( ع ) فرمود : لاَ يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ اَلْعَافِيَةِ وَ اَلْغِنَى بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافًى إِذْ سَقِمَ وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً إِذِ اِفْتَقَرَ « سزاوار بنده‏اى نيست كه به دو چيز پشت گرم باشد : تندرستى و مالدارى ، زيرا در همان ميان كه او را تندرست مى‏بينى ناگهان بيمار ، و در آن بين كه وى را مالدار مى‏بينى ناگهان تنگدست مى‏شود . » امام ( ع ) از اعتماد به دو خصلت ياد شده نهى فرموده است ، از آن جهت كه آن دو با نقطه مقابلشان يعنى بيمارى و تنگدستى ، در اختيار بنده نيستند و عوامل و اسباب آنها نيز نامعلوم است . بنابر اين همواره احتمال در پى آمدن يكى پس از ديگرى هست . پس اطمينان به چيزى كه اين طور است از نادانى است . و سزاوار نيست كه به اين دو فضيلت انسان پشت گرم باشد .