نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
427 ( 997 ) [ 509 ] بنده را نشايد كه به دو ويژگى تكيه كند : تندرستى و توانگرى ، چرا كه هم بدان هنگام كه تندرستش مى‏بينى ، ناگهان بيمار مى‏شود و هم بدان‏گاه كه توانگرش مى‏يابى ، ناگهان تهى دست مى‏گردد .