نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
380 ( 949 ) روزيها ، دو گونه‏اند : يكى روزى‏اى كه تو در جست و جوى آنى ، دو ديگر روزى‏اى كه تو را مى‏جويد ، آن چنان كه اگر تو به سراغش نروى ، به سويت مى‏آيد . چون چنين است ، اندوه سال را بر اندوه امروزت بار مكن كه درگيرى ويژه‏ى هر روز ، تو را بسنده است . اگر سال از عمرت باشد ، خداى در هر روز سهمت را ارزانى مى‏دارد ، و اگر از عمرت نباشد ، تو را با اندوه آن چه از آن تو نيست چه كار ؟ هرگز جوينده‏اى ديگر در ربودن آن چه روزى تو است بر تو پيشى نجويد ، هرگز چيره‏گرى بر تو چيره نگردد و آن چه برايت مقدر باشد ، بى‏كمتر كاستى تو را مى‏رسد .