نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
130 ( 698 ) [ 426 ] آن را كه چهارش دهند ، از ديگر چهار بى‏نصيب نماند : آن كه توفيق دعايش دهند ، از پاسخ محروم نشود ، آن كه توفيق توبه‏اش بخشند ، از پذيرش حرمان نيابد ، آن كه توفيق استغفارش دهند ، از آمرزش ناكام نماند ، و كسى كه توفيق شكر يابد ، از فزونى نعمت محروم نگردد . و اين حقيقت مورد تصديق كتاب الهى است كه در مورد دعا گفته است : « مرا بخوانيد تا پذيرفتارتان شوم » . ( قرآن كريم ، سوره‏ى 40 ، آيه‏ى 60 ) در مورد استغفار گفته است : « هر آن كه بر بدى دست يازد يا بر خود ستم روا دارد و از آن پس به درگاه خدا استغفار كند ، خداى را آمرزش گر و مهربان يابد » . ( قرآن كريم ، سوره‏ى 4 ، آيه‏ى 110 ) در مورد سپاس فرموده است : « بى‏شك اگر سپاس گزاريد ، نعمت را برايتان مى‏افزايم » . ( قرآن كريم ، سوره‏ى 14 ، آيه‏ى 7 ) و در مورد توبه فرموده است : « تنها توبه را خداوند به سود كسانى عهده‏دار است كه از سر نادانى به كار زشتى دست مى‏يازند و تا دير نشده است باز مى‏گردند ، تنها چنين كسان‏اند كه خداوند در موردشان تجديد نظر مى‏كند ، كه خدا دانا و حكيم است » . ( قرآن كريم ، سوره‏ى 4 ، آيه‏ى 17 )