متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
130
و فرمود ( ع ) : هر كه را چهار چيز بدهند ، از چهار چيز محروم نماند . كسى را كه توفيق دعا دهند از اجابت محروم نماند و كسى را كه توفيق توبه دهند از پذيرفته شدن توبه محروم نماند و كسى را كه توفيق استغفار دهند از آمرزش محروم نماند و كسى را كه توفيق سپاسگزارى دهند از زيادت نعمت محروم نماند .
گواه اين دو در كتاب خداى عزّ و جلّ است : در باب دعا گويد : « مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم » 1 و در باب استغفار گويد : « هر كه كار ناپسندى كند يا به خود ستم روا دارد ، آنگاه از خدا آمرزش خواهد ، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت . » 2 و در باب شكر گويد : « اگر مرا سپاس گوييد بر نعمت شما مىافزايم » 3 و در باب توبه گويد : « جز اين نيست كه توبه از آن كسانى است كه به نادانى مرتكب كارى زشت مىشوند و زود توبه مىكنند خدا توبه اينان را مىپذيرد و خدا دانا و حكيم است . » 4