متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
66 و از نامه آن حضرت است
به عبد اللّه پسر عباس و اين نامه از اين پيش با روايتى ديگر گذشت 1 اما بعد ، گاه آدمى به چيزى شاد مىشود كه از او نخواهد بريد ، و به چيزى اندوهناك مىشود كه بدان نخواهد رسيد . پس مبادا نيكوترين چيز كه از دنياى خود برخوردارى ، رسيدن به لذتى بود يا بكار بردن خشمى كه در سينه دارى . بلكه بايد باطلى را بميرانى يا حقى را زنده گردانى ، و بايد كه شادمانىات به چيزى باشد كه از پيش فرستادهاى و دريغت بر آنچه به جاى مىگذارى ، و همّ خود را بدانچه پس از مردن تو را بايد بگمارى .