لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'ب' شروع می شوند

همه

سرمای پیره ـ زن ، هفت روز آخر زمستان .

مجعول ، ساختگی .

آن که کارش ساختن خانه و فروختن آن می باشد.

1 ـ به او اعتناء کردن ، به او توجه کردن . 2 ـ یورش بردن ، حمله کردن .

دور شوید دور شوید گفتن .

برفوز. (آنندراج ). برکاپوس . برکافوز. (فرهنگ فارسی معین ). پیرامون و اطراف دهان . (برهان ) (ناظم الاطباء). پک و پوز. (از فرهنگ فارسی معین ).

کنایه از: فر و شکوه داشتن ، اوضاع و احوال مناسب داشتن .

1 ـ اسباب فروختنی را در مکانی پهن کردن . 2 ـ فرش انداختن .

او را مقصر دانستن .

پاچه ورمالیده ، ناقُلا.

کمی . کاهش:
بدو گفت بیژن که این راست است
ز من کار تو پاک برکاست است .

فردوسی .

متن چاپی با تعداد صفحات معمولاً کم که اطلاعاتی درباره ویژگی های کالا یا نمایش یا نمایشگاه و نظایر آن به دست دهد، دفترک (فره )، کاتالوگ .

کنایه از: اَلَم شنگه راه انداختن .

به عهد گرفتن .

علی رغم ، برخلاف .

اسباب عیش و نوش را فراهم کردن .

تخمین زدن .

راهزنی ، دزدی .

بساط گستردن .

1 ـ مطابقت داشتن . 2 ـ مقابله کردن .