متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
233 و از سخنان آن حضرت است 1
بدانيد كه زبان پارهاى است از انسان . اگر آدمى سخن گفتن نتواند ،
زبان او را گويا نگرداند ، و اگر بر گفتار توانا بود ، گويايى به زبان مجال درنگ ندهد . ما اميران گفتاريم . سخن به تعليم ما ريشه دوانيده و شاخههاى خود را بر سر ما تنيده .
بدانيد خدايتان بيامرزاد شما در زمانى به سر مىبريد كه گوينده حق اندك است در آن ، و زبان در گفتن راست ناتوان . آنان كه با حقّاند خوارند و مردم به نافرمانى خدا گرفتار ، و سازش با يكديگر را پذرفتار . جوانشان بدخو و پيرشان گنهكار . عالمشان دورو ، قارىشان سود خودجو نه خردشان سالمند را حرمت نهد ، و نه توانگرشان مستمند را كمك دهد .