متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
224 سخنى از آن حضرت ( ع )
زبان پارهاى است از انسان . اگر آدمى را ياراى سخن گفتن نباشد ، زبان او را سخنگو نكند . و سخن به زبان مهلت درنگ ندهد ، اگر آدمى به سخن گفتن توانا باشد .
[ 533 ]
ما اميران سخنيم ، سخن در ما ريشه دارد و شاخههايش بر سر ما سايه افكنده . بدانيد ،
خدايتان رحمت كناد ، شما در زمانى هستيد كه حقگويان در آن اندكاند و زبانها در گفتن راست ناتوان و جويندگان حق بيمقدارند . مردم اين زمان به نافرمانى از خدا كمر بستهاند [ و اهل سازش و مماشات در كارهاى خلافاند ] . جوانانشان بدخويند و پيرانشان گنهكارند و عالمانشان منافقاند و قاريانشان سودجوى و چاپلوساند . خردان بزرگان را ارج نمىنهند و توانگران بينوايان را يارى نمىرسانند .