نهج البلاغه | و من كلام له ع في بعض أيام صفين

و من كلام له ع في بعض أيام صفين

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
106 سخنى از آن حضرت ( ع ) در يكى از روزهاى صفين گريختن و بازگشتن شما را از صفهايتان ديدم . اعراب باديه‏نشين شام و مشتى مردم فرومايه و گمنام به هزيمتتان دادند و ، حال آنكه ، شما پيشتازان عرب و تارك بلند شرف هستيد . شما مقدّم بر همگانيد ، آنسان ، كه بينى در جلو اعضاى بدن است و بلند مرتبه‏ترين آنهاييد ، چونان ، كوهان شتر كه بلندترين جاى اوست . ولى غم و [ 239 ] اندوه از دل من رخت بر بست ، آنگاه كه ديدم ، سرانجام ، به هزيمتشان مى‏دهيد آنسان ، كه شما را به هزيمت داده بودند و آنان را از جاى بجنبانيديد ، آنسان كه شما را از جاى بجنبانيدند . گاه به ضرب نيزه‏هاى جان شكار و گاه با پرش تيرهاى پران آنها را از پاى درآورديد . آنان واپس مى‏نشستند و بر روى هم به سر در مى‏آمدند ، چونان اشتران تشنه كه از آبشخورشان مى‏رانند و از آن دور مى‏سازند .