لغت‌نامه دهخدا | کلماتی که با 'ط' شروع می شوند

همه

خوردنی ، خوراک .

1 ـ به صدا درآوردن طشت ، زنگ و مانند آن . 2 ـ صدای رود، طنبور و مانند آن . 3 ـ آوازه ، کّر و فر.

1 ـ پر ـ خور. 2 ـ مفتخور.

مرد رذل ، سفله ؛ ج . طغام .

1 ـ بوریا مانندی از شاخه خرما، زیلو، فرش . 2 ـ نهالی ، تشک . 3 ـ جامه . ج . طنافس .

آنکه امر طغرا کشیدن بر سر فرامین و احکام بر عهده او محول باشد. طغرانویس . طغرائی:
ای که انشاء عطارد صفت شوکت تست
عقل کل چاکر طغراکش دیوان تو باد.

حافظ.

شستشوی پس از دفع ادرار یا مدفوع .

1 ـ مؤنث طراد. 2 ـ کشتی تندرو. 3 ـ قایق ، زورق . 4 ـ علم ، درفش .

طغراء نویسی .

گرد چیزی گشتن ، دور زدن .

پریدن ، پریدن از بلندی .

طعامی که پیشکش خویشاوندان و بزرگان کنند.

شاخه خالی کردن .

کنایه از: خوش سخن ، فصیح .

که شادی شکرد. که ایجاد طرب کند:
آن جام طرب شکاربر دستم نه
وآن ساغر چون نگار بر دستم نه .

حافظ.

1 ـ کوتاهی کردن در کار. 2 ـ در رفتن .

کنایه از: جوانی که تازه مو بر صورتش روییده .

1 ـ پیاله کوچک . 2 ـ قیف .

1 ـ تهیگاه . 2 ـ اطراف پهلو متصل اضلاع . 3 ـ هر گوشت پاره مضطرب ، گوشت پاره نرم از نرمجای شکم ؛ ج . طفاطف .

بی اندیشه و بدون تعقل به آموختن یا از بر کردن مطالب اکتفا کردن .