متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
88
و از خطبههاى آن حضرت است
امّا بعد ، خداوند ستمكاران روزگار را شكست نداده ، جز آنكه نخست آنان را لختى مهلت داده ، و در آسايش به روىشان گشاده . و شكست هيچ مردمى را نبسته ، جز از پس آنكه گرد سختى و بلا بر سرشان نشسته . پس در كمتر آن دشوارى كه از آن استقبال كرديد و اندك آن سختى كه بدان پشت كرديد ، مايه عبرت است 1 .
نه هر كه دلى دارد ، بخردى داننده است و نه هر كه گوشى دارد نيك شنونده است ، و نه هر كه ديدهاى دارد بيننده است .
در شگفتم و چرا شگفتى نكنم از خطاى فرقههاى چنين ، با گونه گونه حجّتهاشان در دين . نه پى پيامبرى را مىگيرند و نه پذيراى كردار جانشينند . نه غيب را باور دارند ، و نه عيب را وامىگذارند . به شبهتها 2 كار مىكنند و به راه شهوتها مىروند . معروف نزدشان چيزى است كه شناسند و بدان خرسندند ، و منكر آن است كه آن را نپسندند . در مشكلات خود را پناه جاى ، شمارند ، و در گشودن مهمّات به رأى خويش تكيه دارند . گويى هر يك از آنان امام خويش است كه در حكمى كه مىدهد بىتشويش است چنان بيند كه به استوارترين دستاويزها چنگ زده و محكمترين وسيلتها را به كار برده .