نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
472 [ و در دعا هنگام باران خواستن گفت : ] خدايا ما را سيراب ساز به ابرهاى رام به فرمان ، نه ابرهاى سركش خروشان [ و اين از گفتار فصيح عجيب است ، چه او ابرهاى با رعد و برق همراه با بادها و آذرخشها را به شتران سرسخت همانند فرموده است ، كه بار از پشت بيفكنند و در سوارى دادن سركشى كنند ، و ابرهاى تهى از رعد و برق ترسناك را [ 445 ] به شتران رام تشبيه كرده است كه شيرشان را به آرامى مى‏دوشند و به آسانى بر پشتشان نشينند . ]