متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
464
و در طلب باران فرمود ( ع ) : بار خدايا ، ما را باران ده از ابرهايى كه به فرماناند نه از ابرهايى چموش و سخت نافرمان .
رضى گويد : اين سخنى است در فصاحت شگفتآور . زيرا ابرهاى تندر زاى آذرخش افكن همراه با بادها و صاعقهها را به اشتران سركش كه بر مىجهند و بارهاى خود مىافكنند و سواران خود را بر زمين مىزنند ، تشبيه كرده و ابرهاى خالى از تندر و آذرخش را به اشتران رام كه ، به آسانى ، شيرشان را توان دوشيد و ، به آسانى بر آنها سوار توان شد .