متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
378 امام ( ع ) به يكى از مخاطبانش كه سخنى فراتر از حدّ خود گفته بود فرمود :
لَقَدْ طِرْتَ شَكِيراً وَ هَدَرْتَ سَقْباً
[ 97 ] سوره بقره ( 2 ) آيه ( 155 ) يعنى : صابران را بشارت بده .
[ 743 ]
شكير : جوجه پيش از پر در آوردن « پيش از پر درآوردن پرواز كردى و در خردى بانگ برآوردى » . كلمه « شكير » و كلمه « سقب » را به جهت كم ارزشى او به خاطر سخنى كه در محضر امام گفته بود ، و صفت پرواز كردن و بانگ برآوردن را به خاطر گفتن چنين سخنى كه بيجا بوده و او شايستگى گفتنش را نداشته است براى آن شخص استعاره آورده است همان طورى كه پرواز در شأن جوجه پر در نياورده ، و بانگ بر آوردن در خور كودك نمىباشد .