نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
374 [ و در گفتار ديگرى كه از اين مقوله است فرمود : ] از مردمان كسى است كه كار زشت را ناپسند مى‏شمارد و به دست و زبان و دل خود آن را خوش نمى‏دارد ، چنين كسى خصلتهاى نيك را به كمال رسانيده ، و از آنان كسى است كه به زبان و دل خود انكار كند و دست به كار نبرد ، چنين كسى دو خصلت از خصلتهاى نيك را گرفته و خصلتى را تباه ساخته ، و از آنان كسى است كه منكر را به دل زشت مى‏دارد و [ 429 ] به دست و زبان خود بر آن انكار نيارد ، چنين كس دو خصلت را كه شريف‏تر است ضايع ساخته و به يك خصلت پرداخته ، و از آنان كسى است كه منكر را باز ندارد به دست و دل و زبان ، چنين كس مرده‏اى است ميان زندگان ، و همه كارهاى نيك و جهاد در راه خدا برابر امر به معروف و نهى از منكر ، چون دميدنى است به درياى پر موج پهناور . و همانا امر به معروف و نهى از منكر نه اجلى را نزديك كنند و نه از مقدار روزى بكاهند و فاضلتر از همه اينها سخن عدالت است كه پيش روى حاكمى ستمكار گويند .