نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
370 ( 939 ) اين مردم را زمانه‏اى در پيش باشد ، كه از قرآن جز نقش و نگارى و از اسلام جز نامى به جاى نماند . در آن زمان بناى مساجدشان آباد ، اما از معنا و روشنگرى تهى باشد . مسجد سازان و مسجد نشينان آن روزگار ، بدترين مردم زمين‏اند ، هر فتنه را كانون و هر جنايت را آشيانه‏اند ، فتنه و فساد را بر گوشه گرفتگان تحميل مى‏كنند و تناسانان و بازماندگان را به پيش مى‏رانند . [ 491 ] خداوند متعال مى‏فرمايد : « به حق خودم سوگند كه بر آنان چنان فتنه‏اى برانگيزم كه بردبار و انديشه‏مند را سرگردان گذارم » و بى‏گمان ، تهديد خداوند انجام پذيرد . بارى ، از لغزشهاى ناشى از غفلت ، به خداى پناه مى‏بريم .