نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
361 و فرمود ( ع ) : بر مردم روزگارى بيايد كه از قرآن جز نشانى و از اسلام جز نامى نماند . در آن روزگار ، مسجدهايشان از حيث بنا آباد است و از جهت رستگارى ويران . ساكنان و آباد كنندگانش ، از بدترين مردم روى زمين خواهند بود . فتنه‏ها از آنجا بيرون آيد و خطاكاريها در پناه آنها مأوا گيرد . هر كه خواهد از آن فتنه‏ها كنارى گيرد ، بگيرندش و به ميان فتنه‏اش افكنند . و هر كه خود را واپس دارد به سوى فتنه‏هايش رانند . خداى تعالى فرمايد : سوگند به خودم كه بر ايشان فتنه‏اى برگمارم ، آنسان ، كه مردم بردبار را در آن حيران گذارم و خداوند چنين خواهد كرد . از خداوند مى‏خواهيم كه از لغزش و غفلت ما درگذرد .