متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
368 ( 937 )
[ 490 ]
اى مردم ، بهرههاى دنيا و ارزشهاى مادى ، كاه برگى است آفت زده پس از چراگاهى كه برخورد گذرا با آن ، از ماندن و وابستگى بهتر است ، و از خواستهاش برداشتى در حد نياز سالمتر ، دورى كنيد . هر كه در آن به فزون خواهى گرايد به تنگدستى و تنگنا محكوم باشد ، و هر كه احساس بىنيازى كند با آسايش يار شود . و هر آن كه با زرق و برقش خيره شود ، هر دو چشم جهان بينش نابينا گردد .
شيفتهى شادمانيش را دل به غمهايى بياكند كه بر سويداى قلبش رقصهايى ويژه دارند .
به گونهاى كه از سويى به كارش مىگيرد و از ديگر سو اندوهناكش وا مىنهد ، تا گلويش به چنگ مرگ افتد ، و در فضا با دو شاهرگ بريده آونگ شود ، كه خداى را چه سهل است نابود كردنش ، و برادرانش را چه آسان به گور افكندنش .
آرى ، مومن تنها با چشم عبرت به دنيا مىنگرد و به ناگزيرى از قوتش مىخورد و با خشم و كين نغمههايش را مىشنود . دنيايى كه تا زمزمهى فزونى آن گوشى را بنوازد ، زمزمهى كاستى آن ديگر گوش را بيازارد ، و نشاط ماندگارى و اندوه نابودى آن در پيوندى تنگاتنگ باشد . و اين همه در صورتى است كه هنوز روز پريشانى نوميد آور دنيا داران فرا نرسيده است .