نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
334 ( 903 ) گفتارى در وصف مومن مومن چهره‏اى شاد و دلى گريان دارد ، پهناى سينه‏اش با هيچ پهنه‏ى گسترده‏اى قياس پذير نباشد ، هر چند كه در فروتنى و خاكسارى نيز همانندى ندارد ، برترى را ناخوش دارد و از شهرت و آوازه نيز بيزار باشد ، غمش پايا و اندوهش ژرف [ 481 ] است ، بيشتر خاموش است و وقتش با كار گرفته است ، پرسپاس است و سخت شكيب ، و به انديشه اندر ، از درخواست دريغ مى‏ورزد ، نرم‏خو و انعطاف پذير است ، با آن كه جانى پر صلابت‏تر از سنگ دارد ، از برده خاكسارتر باشد .