نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
260 امام ( ع ) فرمود : اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تَحْسُنَ فِي لاَمِعَةِ اَلْعُيُونِ عَلاَنِيَتِي وَ تَقْبُحَ فِيمَا أُبْطِنُ لَكَ سَرِيرَتِي مُحَافِظاً عَلَى رِيَاءِ اَلنَّاسِ مِنْ نَفْسِي بِجَمِيعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنِّي فَأُبْدِيَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِي وَ أُفْضِيَ إِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلِي تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِكَ أفضى : مى‏رسانم « بار خدايا پناه مى‏برم به تو از اين كه در انظار ، ظاهر من نيكو و باطنم در آنچه پنهان مى‏دارم نزد تو زشت باشد و خود را با ريا نزد مردم حفظ كنم ، با همه آنچه تو از خودم به آن آگاهترى ، پس ظاهر خود را به مردم بنمايانم و كردار بدم را نزد تو بياورم و در نتيجه به بندگانت نزديك و از رضا و خشنوديهاى تو دور شوم » . امام ( ع ) به خدا پناه برده است از اين كه حسن ظن در انتظار مردم و زشتى باطن خود در نزد خدا را به وسيله خود نمايى به زهد و عبادت ظاهرى آن هم به منظور دنيا با هم در خود جمع كند . لامعة العيون اضافه صفت به موصوف است ، يعنى : جلوى چشمان . « محافظا » حال است . تقربا و تباعدا دو مصدرند كه به جاى حال نشسته‏اند ، و احتمال دارد ، مفعول و منصوب باشند .