نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
276 ( 845 ) آز ، آدمى را به سرچشمه مى‏برد و باز نمى‏گرداند ، و به آن چه تضمين مى‏كند ، وفادار نباشد . واى بسا نوشنده‏ى آب كه پيش از سيراب شدن ، آب گلوگيرش شود . آن چه موضوع رقابتها است ، هر چه ارزشمندتر باشد ، غم از دست رفتن آن [ 465 ] انسان را گران‏تر آيد . آرزوها چشم بصيرت را كور مى‏كند . و آن چه روزى هر كسى باشد ، بى جست و جويى از او ، به سراغش آيد .