نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
269 [ و فرمود : ] مردم دنيا در كار دنيا دو گونه‏اند : آن كه براى دنيا كار كرد و دنيا او را از آخرتش بازداشت ، بر بازمانده‏اش از درويشى ترسان است و خود از دنيا بر خويشتن در امان . پس زندگانى خود را در سود ديگرى دربازد . و آن كه در دنيا براى پس از دنيا كار كند ، پس بى آنكه كار كند بهره وى را از دنيا بسوى او تازد ، و هر دو نصيب [ 411 ] را فراهم كرده و هر دو جهان را به دست آورده ، چنين كس را نزد خدا آبروست و هر چه از خدا خواهد از آن اوست .