نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
257 [ و فرمود : ] كميل كسان خود را بگو تا پسين روز پى ورزيدن بزرگيها شوند و شب پى برآوردن نياز خفته‏ها . چه ، بدان كس كه گوش او بانگها را فرا گيرد ، هيچ كس دلى را شاد نكند جز كه خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفريند ، و چون بدو مصيبتى رسد آن لطف همانند آبى كه سرازير شود روى به وى نهد ، تا آن مصيبت را از او دور گرداند چنانكه شتر غريبه را از چراگاه دور سازند .