نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
252 [ و فرمود : ] خدا ايمان را واجب كرد براى پاكى از شرك ورزيدن ، و نماز را براى پرهيز از خود بزرگ ديدن ، و زكات را تا موجب رسيدن روزى شود 118 ، و روزه را تا اخلاص آفريدگان آزموده گردد ، و حج را براى نزديك شدن دينداران 119 ، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و مسلمانان ، و امر به معروف را براى اصلاح كار همگان ، و نهى از منكر را براى بازداشتن بيخردان ، و پيوند با خويشاوندان را به خاطر رشد و فراوان شدن شمار آنان ، و قصاص را تا خون ريخته نشود ، و برپا داشتن حد را تا آنچه حرام است بزرگ نمايد 120 ، و ترك ميخوارگى را تا خرد برجاى ماند ، و دورى از دزدى را تا پاكدامنى از دست نشود ، و زنا را وانهادن تا نسب نيالايد ، و غلامبارگى را ترك كردن تا نژاد فراوان گردد ، و گواهى دادنها را بر حقوق واجب فرمود تا حقوق انكار شده استيفا شود ، و دروغ نگفتن را ، تا راستگويى حرمت يابد ، و سلام كردن را تا از ترس ايمنى آرد ، و امامت را تا نظام امت پايدار باشد ، و فرمانبردارى را تا امام در ديده‏ها بزرگ نمايد .