متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
218 امام ( ع ) فرمود :
مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ اَلْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ اَلطَّوِيلَةِ « كسى كه با دست كوتاه بخشش كند ، با دست دراز خواهد گرفت » . اين سخن امام ( ع ) اشاره دارد به آيات شريفه : مَنْ جاءَ بِالْحَسَنةِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها [ 64 ] وَ إنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعِفْهُ لَكُمْ [ 65 ] كه لفظ يد ( دست ) را در هر دو مورد ، براى نعمت و بخشش استعاره آورده است . و دراز و كوتاه ، كنايه از زيادى و كمى است .
[ 62 ] سوره نحل ( 16 ) آيه ( 90 ) يعنى : خداوند به عدل و احسان دستور مىدهد .
[ 63 ] اين نوع تعريف از نظر منطقيون ، شرح الاسم ناميده مىشود كه در مواردى از آن گاهى به تعريف لفظى تعبير مىكنند م .
[ 64 ] سوره انعام ( 4 ) آيه ( 160 ) يعنى : هر كس كار نيك كند ده برابر پاداش خواهد داشت .
[ 65 ] سوره تغابن ( 64 ) آيه ( 17 ) يعنى : اگر به خدا وام نيكو ( قرض الحسنه ) دهيد ، خداوند براى شما چندين برابر گرداند .