متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
214 امام ( ع ) فرمود :
كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ اَلْخُلُقِ نَعِيماً « در اهميت قناعت همين بس ، كه خود نوعى سلطنت است و نيك خلقى كه ناز و نعمت است » . امام ( ع ) كلمه ملك را استعاره براى قناعت آورده است ، زيرا نتيجه پادشاهى بىنيازى از مردم و برترى بر آنهاست ، و كاميابى و قناعت اين نتايج را در پى دارد . و همچنين لفظ نعيم را استعاره از نيكخويى آورده است از آنرو كه هر دو باعث كاميابىاند .
[ 608 ]
215 از امام ( ع ) راجع به آيه مباركه فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبةً [ 61 ] پرسيدند ، فرمود :
هِيَ اَلْقَنَاعَةُ « زندگى نيكو همان قناعت است » . امام ( ع ) قناعت را به لازمهاش كه زندگى پاك و نيكوست تفسير فرموده است .