متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
219 ( 788 ) آن كه بر دنيا اندوهگين شود ، به راستى به قضاى خداوندى خشمگين
[ 449 ]
شده باشد ، و كسى كه از مصيبتى كه بدان گرفتار آمده ، گلايه كند ، در واقع از پروردگار خويش به گلايه پردازد ، و آن كه نزد توانگرى رود و به سبب ثروتش كرنش كند ، دو سوم دينش را از دست بدهد ، و آن كه در زندگى قراءت قرآن كند ، و از پس مرگ به آتش اندر شود ، بىگمان از كسانى است كه آيات خدا را به سخره گرفته باشد ،
و هر كه قلبش شيفتهى دنيا شود ، به اندوهى بىزوال ، آزى ماندگار و آرزويى نايافتنى گرفتار آيد .