نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 903 ] 219 و فرمود ( ع ) : هر كه براى دنيا غمگين گردد ، بر قضاى خداوندى خشم گرفته است و هر كه از مصيبتى كه به او رسيده ، شكايت كند ، از پروردگارش شكايت كرده و هر كه نزد توانگرى رود و به سبب مالش فروتنى كند ، دو ثلث دينش از دستش رفته است و هر كه قرآن خواند و مرد و به جهنم رفت ، آيات خدا را استهزا مى‏كرده است و هر كه دلش شيفته دنياست ، سه چيز بر قلبش چيرگى دارد : اندوهى كه از او دست بر ندارد و حرصى كه رهايش نكند و آرزويى كه به او نرسد .