نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
خوشا به حال كسى كه نفس را به فروتنى وادارد ، و كسبش پاك و شايسته و نيتش پسنديده و خلق و خويش نيكو باشد . زيادى مالش را انفاق كند و سركشى زبانش را مهار نمايد و شرّ خود را از مردم دور دارد . و سنت بر او دشوار نيايد و به بدعت نسبتش ندهند . من مى‏گويم بعضى از اين سخن و سخن پيش از آن را به پيامبر ( ص ) نسبت داده‏اند .