نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
105 و فرمود ( ع ) : به رگ دل انسان ، پاره گوشتى آويخته است كه از شگفت‏ترين چيزهاست و آن قلب اوست كه در آن مايه‏هايى از حكمت است و مايه‏هايى ضد آن و خلاف آن . هرگاه اميدوارى به او روى آورد ، آزمندى خوارش مى‏سازد و اگر آزمندى به او روى نهد حرص تباهش كند و اگر نوميدى بر آن دست يابد ، تأسف او را بكشد و اگر خشم بر او مسلط شود ، كينه توزيش شدت گيرد و اگر خشنودى و رضا سبب سعادتش شود ، خويشتنداريش را از دست بدهد و اگر وحشت گريبانش را بگيرد ، حذر از كار به خود مشغولش دارد و اگر امن و آسايش نصيبش شود ، غرور و غفلتش بربايد . اگر مالى بدستش افتد ، بى‏نيازى به سركشيش وادارد . اگر مصيبتى به او رسد ، بيتابى رسوايش گرداند و اگر به فقر دچار آيد ، به بلا افتد ، اگر گرسنگى او را بيازارد ، ناتوانى از پايش در اندازد . اگر در سيرى افراط كند ، پرى شكم آزارش دهد . اگر در كارى كوتاه آيد ، زيان اوست و اگر از حد گذراند ، مايه فسادش باشد .