نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
101 نوف بكالى 1 گويد : شبى امير المؤمنين را ديدم كه از بستر برخاست و به ستارگان نگريست و مرا فرمود : اى نوف ، خواب هستى يا بيدار ؟ گفتم : يا امير المؤمنين ، بيدارم . و فرمود ( ع ) : اى نوف ، خوشا به حال كسانى كه از دنيا بريده‏اند و به آخرت روى آورده‏اند . اينان مردمانى هستند كه زمين را فرش خود كرده‏اند و خاكش را بستر و آبش را عطر خوشبوى خود . درون خود را به قرآن آراسته‏اند و برون را به دعا . چون مسيح ، دنيا را از خود دور ساخته‏اند . اى نوف ، داود ( ع ) در چنين ساعتى از شب ، برخاست و فرمود : اين ساعتى است كه هيچ بنده‏اى به درگاه خداوند دست به دعا برندارد ، مگر آنكه ، دعايش مستجاب شود ، مگر عشريّه بگير ( باجگير ) يا كسى كه كارهاى مردم را به حكومت گزارش كند يا شرطه ، يا صاحب عرطبه « طنبور » باشد و يا صاحب كوبه « طبل » . رضى گويد : بعضى گويند عرطبه طبل است و كوبه طنبور