متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
102 [ و فرمود : ] بر مردمان روزگارى آيد كه جز سخن چين را ارج ننهند ،
و جز بدكار را خوش طبع نخوانند ، و جز با انصاف را ناتوان ندانند .
در آن روزگار صدقه را تاوان به حساب آرند ، و بر پيوند با خويشاوند منّت گذارند ، و عبادت را وسيلت بزرگى فروختن بر مردم انگارند . در چنين هنگام كار حكمرانى با مشورت زنان بود ، و امير بودن از آن كودكان و تدبير با خواجگان .