نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
98 و فرمود ( ع ) : بر مردم روزگارى مى‏آيد كه مقرّب نبود ، مگر سخن چين و خوش طبع ، به شمار نيايد ، مگر تبهكار ، و مردم منصف را ناتوان خوانند و صدقه را غرامت شمارند و صله رحم را منت نهادن و عبادت را برترى فروختن بر مردم . در اين حال ، حكومت ، با مشورت زنان بود و امارت از آن خردان و تدبير كارها به دست خواجگان .