نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
78 [ و از سخنان آن حضرت است ، چون كسى از او پرسيد : « رفتن ما به شام به قضا و قدر خدا بود ؟ » پس از گفتار دراز 23 ، و اين گزيده آن است : ] واى بر تو شايد قضاء لازم و قدر حتم را گمان كرده‏اى ، اگر چنين باشد پاداش و كيفر باطل بود ، و نويد و تهديد عاطل . خداى سبحان بندگان خود را امر فرمود و در آنچه بدان مأمورند داراى اختيارند ، و نهى نمود تا بترسند و دست باز دارند . آنچه تكليف كرد آسان است نه دشوار و پاداش او بر كردار اندك ، بسيار . نافرمانيش نكنند از آنكه بر او چيرند ، و فرمانش نبرند از آن رو كه ناگزيرند . پيامبران را به بازيچه نفرستاد ، و كتاب را براى بندگان بيهوده نازل نفرمود و آسمان‏ها و زمين و آنچه ميان اين دو است به باطل خلق ننمود . « اين گمان كسانى است كه كافر شدند . واى بر آنان كه كافر شدند از آتش . 24 »