نهج البلاغه | و من كلام له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها

و من كلام له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
( 68 ) [ 53 ] 38 گفتارى است از آن حضرت به اين دليل شبهه را شبهه نامند ، كه حق را ماننده نمايد . در اين ميان اولياى خدا ، با روشناى يقين ، از جو شبهه‏ها مى‏گذرند و به سوى رستگارى راه مى‏پويند ، ولى دشمنان خدا فرصتى مى‏يابند و دعوت گر خلق به سوى گمراهى مى‏شوند ، و رهنمودى جز از كورى ندارند . بارى آن كه از مرگ مى‏هراسد ، ترس او را نمى‏رهاند ، و كسى كه دوستدار ماندگارى باشد ، بدان دست نيابد .