نهج البلاغه | و من كلام له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها

و من كلام له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
38 خطبه‏اى از آن حضرت ( ع ) شبهه را از آن روى شبهه گفته‏اند كه به حق شباهت دارد ، هر چند ، باطل است . ولى دوستان خدا ، بدان گرفتار نشوند كه چراغ يقين در دست دارند و رهبرشان هدايت و رستگارى است . اما دشمنان خدا را ضلالت و گمراهى بدان فرا مى‏خواند و راهنمايشان كورى است . نه آن كس كه از مرگ بترسد از مرگ رهايى خواهد يافت و نه آن كس كه دوستدار زيستن جاويد است از عمر ابد بهره‏مند گردد .