نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
39 و فرمود ( ع ) : زبان خردمند آن سوى دل اوست و دل بى‏خرد آن سوى زبانش . رضى گويد : اين از معانى عجيب و شريف است . مراد اين است كه عاقل زبان نمى‏گشايد مگر پس از آنكه با انديشه و فكر خود مشورت كند و بى‏خرد ، سخنان بيهوده‏اش بر فكر و تأمل و انديشه‏اش پيشى گيرد . گويى زبان عاقل ، تابع دل اوست و دل احمق ، تابع زبان اوست