نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
37 [ و چون دهقانان انبار 11 هنگام رفتن امام به شام او را ديدند ، براى وى پياده شدند و پيشاپيش دويدند . فرمود : ] اين چه كار بود كه كرديد ؟ [ گفتند : عادتى است كه داريم و بدان اميران خود را بزرگ مى‏شماريم . فرمود : ] به خدا كه اميران شما از اين كار سودى نبردند ، و شما در دنيايتان خود را بدان به رنج مى‏افكنيد و در آخرتتان [ 367 ] بدبخت مى‏گرديد . و چه زيانبار است رنجى كه كيفر در پى آن است ، و چه سودمند است آسايشى كه با آن از آتش امان است .