متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
209 و از سخنان آن حضرت است
در بصره امام به خانه علاء پسر زياد حارثى كه از ياران او بود رفت تا حال وى را بپرسد ، چون فراخى خانه او را ديد فرمود :
اين خانه فراخ در دنيا به چه كارت آيد كه در آخرت نيازت به چنين خانهاى بيشتر شايد آرى و اگر خواهانى بدان به آخرت رسيدن هم توانى : در آن به پذيرايى مهمان خواهى نشست و با خويشاوندانت خواهى پيوست ، و حقوقى را كه بر گردن دارى بيرون توانى ساخت و به مستحقانش رسانى ، و بدينسان به آخرت نيز توانى پرداخت .
[ علاء گفت : « اى امير مؤمنان از برادرم عاصم بن زياد به تو شكايت مىكنم . » فرمود : « چرا ؟ » گفت : « جامهاى پشمين به تن كرده و از دنيا روى برگردانيده . » امام فرمود : « او را نزد من آريد » چون نزد وى آمد بدو گفت : ] اى دشمنك خويش شيطان سرگشتهات كرده و از راهت بدر برده . بر زن و فرزندانت رحمت نمىآرى ، و چنين مىپندارى كه خدا آنچه را پاكيزه
[ 242 ]
است ، بر تو روا فرموده ، اما ناخشنود است كه از آن بردارى ؟ تو نزد خدا خوار مايهتر از آنى كه مىپندارى [ گفت : « اى امير مؤمنان و تو در اين پوشاك زبر تن آزار باشى و خوراك دشوار خوار ؟ » فرمود : ] واى بر تو من نه چون توأم ، كه خدا بر پيشوايان دادگر واجب فرموده خود را با مردم ناتوان برابر نهند تا مستمندى تنگدست را به هيجان نيارند و به طغيان واندارند .