متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 157 )
97 گفتارى است از آن حضرت
به خداى سوگند كه فرمانروايى امويان چندان مىپايد كه تمامى محرمات الهى را حلال بشمارند و تمامى پيمانها را بشكنند و خيمه و كوخى نماند كه ستمشان در آن نفوذ نكرده باشد و تباهكاريشان يار و ديارى را بىنصيب بنگذارد . سياست بد و غير انسانيشان چنان گسترده شود كه جامعه ، با چشمى بر دين خويش مىگريد و با دو ديگر چشم بر دنيايش ، و خدمت شما بر هر يكشان ، به يارى برده به ارباب مىماند كه تا هست از او فرمان مىبرد و چون پشت مىكند ، دست از كار مىكشد و بدگويى مى آغازد و سرانجام كار بدان جا مىكشد كه در آن وضع و حال ، هر كه خدا دوست و خدا ترستر باشد ، درد سنگينترى را بايد پذيرا شود . پس اگر از سوى خدا ، عافيتى ارزانيتان شد ، به جانش بپذيريد و اگر به گرفتارى دچار آمديد ، هر چند سخت و توان شكن ، پايدارى كنيد كه فرجام نيك از آن خويشتن بانان است .