نهج البلاغه | و من كلام له ع يشير فيه إلى ظلم بني أمية

و من كلام له ع يشير فيه إلى ظلم بني أمية

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
97 سخنى از آن حضرت ( ع ) به خدا سوگند ، بنى اميه ، همچنان بمانند تا هر چه را كه خدا حرام كرده است ، حلال شمارند و هر پيمانى را بگسلند و هيچ خانه و خيمه‏اى نماند ، جز آنكه ، ظلمشان در آن داخل گردد و تبهكاريشان در آن فرود آيد . رفتار زشتشان مردم را از مساكنشان گريزان سازد و دو گروه بگريند : گروهى براى دينشان و گروهى براى دنيايشان . و بمانند تا آنگاه كه يارى يكى از شما ، يكى از آنان را ، همچون يارى بنده‏اى باشد خداوندش را ، كه چون ببيندش ، اطاعتش كند و چون غايب گردد ، زبان به بد او گشايد و تا آنگاه كه آنانكه حسن ظنشان به خدا بيشتر است رنج و محنتشان بيشتر گردد . اگر خداوند شما را از شرشان سلامت داد به سوى او روى آوريد و اگر به بلايى گرفتار ساخت ، شكيبايى ورزيد كه سرانجام نيك از آن پرهيزگاران است .